Aztoratuta daukagu auzoa. «Entzun duzu oilarra kukurrukuka?». «Bai, nola ez ba!». «Goizaldeko 5.30ean puntu-puntuan». «Isilduko ote da noizbait?». Beste konturik ez dabil eta, elkarrizketa hauek entzuten ditudan aldiro, Estatu frantsesean gertatu zena datorkit burura. Jubilatu bikote batek oporretarako etxea erosi zuen Oleronen eta sarri joaten ziren bertara asteburuak pasatzera. Bizilagun batek, baina, oilarra zeukan eta, lo egiten uzten ez ziela argudiatuz, epaitegietara jo zuen jubilatu bikoteak. Maurice izeneko oilarra famatu egin zen Frantzia osoan, eta haren jabeak epaiketa irabazi zuen. Izan ere, epaileak ebatzi zuen oilarrak kukurruku egiteko eskubide osoa zeukala eta ez zela jubilatuek esaten zuten besteko gogaikarria. Are gehiago, oilar batengatik halako drama egiteagatik Mauricen jabeari 1.000 euroko kalte ordaina ordaintzera derrigortu zituen senar-emazteak.

Duela gutxi irratian entzun nuen Asturiasko gazte batek kanpaina bat hasi duela, landaguneko ondare sentsoriala babestuko duen legea bultzatzeko. Izan ere, gero eta gehiago, bertara doazen turistak kexatu egiten dira oilarraren kantuaz, astoaren arrantzaz eta behien marruaz. Baita zintzarrien soinuaz, motozerren hotsaz eta sats usainaz ere. Landagunera joan eta landaguneko berezko usain eta soinuez kexatu? Broma dirudi. Zer aurkitzea espero zuten? Beti pentsatu dut, turismoa egiten dugunean, goazen tokira moldatu behar dugula. Bertakoa arnastu, bertakoan murgildu, bertakoa bizi. Eta berdin, etxe bat erosten dugunean.

Nire haurtzaroko oroitzapen politenetakoak baserriarekin lotuta daude. Gogoan ditut amonaren musuak eta korta usaina. Gogoan ditut beheko suaren berotasuna eta ardien balakak. Gogoan dut aitonak prexkeran gordetzen zuen txokolatea eta sasi-garbitzeko makinen zarata. Txandal zaharrena soinean jantzita joaten ginen baserrira, bagenekielako han zer zegoen. Eta ze ondo pasatzen genuen palarekin behien kaka batzen eta arbolako sagarrak hartzen. Baserri ingurua ez litzateke berdina betiko soinu, usain eta tradiziorik gabe. Eta nire oroitzapenak ere ez. Beraz, jarrai dezala kukurrukuka gure auzoko oilarrak!